A gorgeous give-away by Sissi's Place. Check it out!

http://sissisplace.blogspot.gr/2012/09/my-huge-giveaway.html

Πρώτη Πρόβα της Νορβηγίας και του Alexander Rybak

Fairytale - Alexander Rybak

Ο φετινός νικητής της Eurovision! Βάζω στοίχημα ότι θα νικήσει και μάλιστα με μεγάλη διαφορά!

The Raven by Edgar A. Poe

Edgar Allan Poe - Το Κοράκι

Κάποια φορά, μεσάνυχτα, ενώ εμελετούσα κατάκοπος κι αδύναμος ένα παλιό βιβλίο μιας επιστήμης άγνωστης, άκουσα ένα κρότο σα να χτυπούσε σιγανά κανείς στη ξώπορτά μου. "Κανένας ξένος", σκέφτηκα "οπού χτυπά τη πόρτα, τούτο θα είναι μοναχά και όχι τίποτ' άλλο".

Θυμάμαι ήταν στον ψυχρό και παγερό Δεκέμβρη και κάθε λάμψη της φωτιάς σα φάντασμα φαινόταν. Ποθούσα το ξημέρωμα, μάταια προσπαθούσα να δώσει με παρηγορία στη λύπη το βιβλίο, για τη γλυκιά Ελεονόρα μου, την όμορφη τη κόρη όπως οι αγγέλοι τη καλούν, ενώ εδώ δεν έχει για πάντα ούτε όνομα.

Και τ' αλαφρό μουρμουρητό που κάναν οι κουρτίνες με άγγιζε, με γέμιζε με τρόμους φανταχτούς, και για να πάψει τ' άγριο το χτύπημα η καρδιά μου σηκώθηκα φωνάζοντας: "Θα είναι κάποιος ξένος όπου ζητά να κοιμηθεί έδω στη κάμαρά μου αυτό θα είναι μοναχά και περισσότερο όχι".

Τώρα μου φάνηκε η ψυχή πιο δυνατή για τούτο, "Κύριε" είπα, "ή Κυρά, ζητώ να συγχωρείστε, γιατί εγώ ενύσταζα κι ο κρότος ήταν λίγος, ήσυχος, που δεν άκουσα εάν χτυπά η πόρτα" κι άνοιξα στους αγέρηδες ορθάνοιχτη τη πόρτα σκοτάδι ήταν γύρω μου και όχι τίποτ' άλλο.

Μες στο σκοτάδι στάθηκα ώρα πολλή μονάχος, γεμάτος τρόμους κι όνειρα που πρώτη φορά τότε η λυπημένη μου ψυχή στα βάθη της επήρε, μα η σιγή ήταν άσωστη και το σκοτάδι μαύρο κι "Ελεονόρα" μοναχά ακούγονταν η ηχώ από τη λέξη που 'βγαινε απ' τα ανοιχτά μου χείλη. Αυτό μονάχα ήτανε και όχι τίποτ' άλλο.

Γυρίζοντας στη κάμαρα με μια καρδιά όλο φλόγα, άκουσα πάλι να χτυπούν πιο δυνατά από πρώτα. "Σίγουρα κάποιος θα χτυπά από το παραθύρι, ας πάω να δω κι ας λύσω πια ετούτο το μυστήριο, ας ησυχάσει η μαύρη μου καρδιά και θα το λύσω, θα είναι οι αγέρηδες και όχι τίποτ' άλλο.

'Ανοιξα το παράθυρο κι ένα κοράκι μαύρο με σχήμα μεγαλόπρεπο στη κάμαρα μου μπήκε και χωρίς διόλου να σταθεί ή ν' αμφιβάλλει λίγο, επήγε και εκάθισε στη πέτρινη Παλλάδα απάνω από τη πόρτα μου, γιομάτο σοβαρότη. Κουνήθηκεν, εκάθισε και όχι τίποτ' άλλο.

Το εβενόχρωμο πουλί που σοβαρό καθόταν τη λυπημένη μου ψυχή έκανε να γελάσει. "Χωρίς λοφίο", ρώτησα, "κι αν είν' η κεφαλή σου δεν είσαι κάνας άνανδρος, αρχαϊκό κοράκι, που κατοικείς στις πένθιμες ακρογιαλιές της Νύχτας; Στ' όνομα της Πλουτωνικής της Νύχτας, τ' όνομά σου!" Και το κοράκι απάντησε: "Ποτέ από 'δω και πια".

Ξεπλάγηκα σαν άκουσα το άχαρο πουλί ν' ακούει τόσον εύκολα τα όσα το ρωτούσα αν κι η μικρή απάντηση που μου 'δωσε δεν ήταν καθόλου ικανοποιητική στα όσα του πρωτόπα, γιατί ποτέ δεν έτυχε να δεις μες στη ζωή σου ένα πουλί να κάθεται σε προτομή γλυμμένη απάνω από τη πόρτα σου να λέει: "Ποτέ πια".

Μα το Κοράκι από κει που ήταν καθισμένο δεν είπε άλλη λέξη πια σα να 'ταν η ψυχή του από τις λέξεις: "Ποτέ πια", γεμάτη από καιρό. Ακίνητο καθότανε, χωρίς ένα φτερό του να κινηθεί σαν άρχιζα να ψιθυρίζω αυτά: "Τόσοι μου φίλοι φύγανε ως και αυτές οι Ελπίδες κι όταν θε να 'ρθει το πρωΐ κι εσύ θε να μου φύγεις". Μα το πουλί απάντησε: "Ποτέ από δω και πια".

Ετρόμαξα στη γρήγορη απάντηση που μου 'πε πάντα εκεί ακίνητο στη προτομήν απάνω. "Σίγουρα" σκέφτηκα, "αυτό που λέει και ξαναλέει θα είναι ό,τι έμαθε από τον κύριό του που αμείλικτη η καταστροφή θα του κοψ' το τραγούδι που θα 'λεγεν ολημερίς και του 'καμε να λέει λυπητερά το "Ποτέ πια" για τη χαμένη ελπίδα".

Μα η θέα του ξωτικού πουλιού μ' έφερε γέλιο κι αρπάζοντας το κάθισμα εκάθισα μπροστά του και βυθισμένος σ' όνειρα προσπάθησα να έβρω τι λέει με τη φράση αυτή, το μαύρο το Κοράκι, το άχαρο, τ' απαίσιο, ο τρόμος των ανθρώπων, σαν έλεγε τις θλιβερές τις λέξεις: "Ποτέ Πια!".

Κι έτσι ακίνητος βαθιά σε μαύρες σκέψεις μπήκα χωρίς μια λέξη μοναχά να πω εις το Κοράκι που τα όλο φλόγα μάτια του μες στη καρδιά με καίγαν. Έτσι σκεφτόμουν έχοντας στο βελουδένιο μέρος του παλαιού καθίσματος γερμένο το κεφάλι, στο μέρος που το χάϊδευαν η λάμψη της καντήλας, εκεί όπου η αγάπη μου δε θ' ακουμπήσει πια!

Τότε ο αγέρας φάνηκε σα να 'ταν μυρωμένος από 'να θυμιατήριο αόρατο που αγγέλοι και Σεραφείμ το κούναγαν και τ' αλαφρά τους πόδια ακούγονταν στο μαλακό χαλί της κάμαράς μου. "Ναυαγισμένε" φώναξα, "αναβολή σου στέλνει με τους αγγέλους, ο Θεός και μαύρη λησμοσύνη για τη χαμένη αγάπη σου την όμορφη Λεονόρα. Πιες απ' το μαύρο το πιοτό της Λήθης και λησμόνα εκείνην όπου χάθηκε". Και το Κοράκι είπε: "Ποτέ από δω και πια!".

Είπα: "Προφήτη των κακών, είτε πουλί είτε δαίμων είτε του μαύρου πειρασμού αποσταλμένε συ είτε στης άγριας θύελλας το μάνιασμα χαμένε, αλλ' άφοβε, στον κόσμο αυτόπου κατοικεί ο Τρόμος, πες μου με ειλικρίνεια, υπάρχει δω στον κόσμο της λύπης κανά βάλσαμο που δίνει η Ιουδαία; Πες μου!", μα κείνο απάντησε: "Ποτέ από δω και πια!".

"Προφήτη", είπα, "δαίμονα, της Συφοράς πουλί, Προφήτης όμως πάντοτε, στον Ουρανό σ' ορκίζω, που απλώνεται από πάνω μας παρηγορήτρα αψίδα, εις του Θεού το όνομα που οι δυο μας τον λατρεύουν, πες μου αν στον Παράδεισο θε ν' αγκαλιάσω κείνη, εκείνη που οι άγγελοι τη λεν Ελεονόρα"; Και το κοράκι απάντησε: "Ποτέ από δω και πια!".

"Ας γίν' η μαύρη φράση σου το σύνθημα να φύγεις", εφώναξα αγριωπός πηδώντας κει μπροστά του. "Πήγαινε πάλι να χαθείς στην άγρια καταιγίδα ή γύρνα στις ακρογιαλιές της Πλουτωνείου Νύχτας ούτ' ένα μαύρο σου φτερό δε θέλω δω ν' αφήσεις ενθύμηση της φράσης σου της ψεύτικης και πλάνας βγάλ' απ' τη δόλια μου καρδιά το ράμφος που 'χεις μπήξει και σύρε τη φανταστική μορφή σου στα σκοτάδια!" Και το Κοράκι απάντησε: "Ποτέ από δω και πια!".

Και το Κοράκι ακίνητο στη προτομή όλο μένει, στης Αθηνάς τη προτομή απάνω από τη πόρτα και τ' αγριωπά τα μάτια του σα του Διαβόλου μοιάζουν όταν μονάχος σκέφτεται. Και το θαμπό λυχνάρι ρίχνει σκια στο πάτωμα σαν πέφτει στο Κοράκι. Και η ψυχή μου ανήμπορη δε θα μπορέσει πια να βγει απ' τον αμφίβολο τον κύκλο της Σκιάς που φαίνεται στο πάτωμα. Ποτέ από δω και πια!

Μετάφραση: Κώστας Ουράνης

Obama: USA change, World change

Γιατί θέλω τον Obama για πρόεδρο των ΗΠΑ

Κάποιοι φίλοι με ρωτάνε γιατί υποστηρίζω από τους προκριματικούς ακόμη τον Barack Obama για πρόεδρο των ΗΠΑ, γιατί επιμένω ότι πρέπει να εκλεγεί πρόεδρος. Νομίζω ότι πρέπει να παραθέσω τους λόγους που με έκαναν να επιλέξω. Άλλωστε η πολιτική είναι πάντα μια τέχνη των επιλογών….

Θέλω Obama γιατί δε θέλω να υπάρχουν οι φυλακές του Γκουαντάναμο.

Θέλω Obama γιατί ήρθε η ώρα να εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ ένας μη-τυπικός Αμερικάνος.

Θέλω Obama γιατί συμβολίζει το αμερικάνικο όνειρο στη σύγχρονή του εκδοχή, όλα αυτά για τα οποία κάποιοι λίγοι Έλληνες θαυμάζουμε το αμερικάνικό σύστημα και τρόπο ζωής.

Θέλω Obama γιατί ήρθε η ώρα να δικαιωθούν με την προεδρική εκλογή οι αγώνες για τα ανθρώπινα, ατομικά και πολιτικά δικαιώματα του προηγούμενου αιώνα.

Θέλω Obama γιατί με έχει ενθουσιάσει η συμμετοχή των πολιτών που τον υποστηρίζουν.

Θέλω Obama γιατί επέλεξε τον δύσκολο δρόμο της χρηματοδότησης χωρίς τη συμμετοχή του κράτους στις δαπάνες.

Θέλω Obama γιατί μας έδειξε έναν νέο τρόπο πολιτεύεσθαι, μετριοπαθή, σύγχρονο, ηλεκτρονικό.

Θέλω Obama γιατί έχει καλή ομάδα, μου αρέσει ο Biden και με αυτήν την επιλογή έδειξε ότι ξέρει να παίρνει αποφάσεις.

Θέλω Obama γιατί χρειαζόμαστε τις ΗΠΑ μέρος του διεθνούς δικαίου και στυλοβάτη των διεθνών οργανισμών.

Θέλω Obama γιατί θαυμάζω τους αυτοδημιούργητους ανθρώπους.

Θέλω Obama γιατί θαυμάζω την πορεία της ζωής του.

Θέλω Obama γιατί με κάνει να πιστεύω ότι έχει συνολικότερη εικόνα του κόσμου.

Θέλω Obama γιατί πρέπει να μπει ένα τέρμα στις ιδεοληψίες των νεοσυντηρητικών.

Θέλω Obama γιατί υποστηρίζει τα αυτονόητα πολιτικά και ατομικά δικαιώματα.

Θέλω Obama γιατί πιστεύω στο αμερικάνικο θεσμικό σύστημα και χρειάζεται Δημοκρατικός Πρόεδρος στον ορισμό των νέων μελών του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Θέλω Obama γιατί σε περιόδους κρίσης οι φονταμενταλιστές οποιασδήποτε ιδεολογίας είναι επικίνδυνοι.

Θέλω Obama γιατί οι βιαστές της απελευθέρωσης των αγορών πρέπει να τιμωρηθούν.

Θέλω Obama γιατί ο κρατισμός των νεοσυντηρητικών οδήγησε μια ακμαία οικονομία στην κρίση.

Θέλω Obama γιατί ο παρεοκρατικός καπιταλισμός της διοίκησης Μπους είναι η χειρότερη μορφή παρέμβασης στην αγορά, μια σύγχρονη απωθητική μορφή φεουδαρχίας.

Θέλω Obama γιατί πιστεύω στην αξία και τη δυναμική των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και των εταιρικών κολοσσών.

Θέλω Obama γιατί φοβάμαι την εκδοχή κεντρικού σχεδιασμού και ποδηγέτησης της αγοράς που υπηρέτησαν οι νεοσυντηρητικοί.

Θέλω Obama γιατί πιστεύω ότι δουλειά του κράτους είναι να ασχολείται μόνο με αυτά που πραγματικά οφείλει να κάνει: να παρέχει ασφάλεια, δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες, ενώ θα φροντίζει για ένα ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης αυτών που έχουν πραγματικά ανάγκη.

Θέλω Obama γιατί αυτό που χρειάζεται ένα κράτος είναι να βάζει κανόνες – και το ίδιο να τους ακολουθεί πρώτο από όλους.

Θέλω Obama γιατί ελπίζω κάποια στιγμή να καταργηθεί ο Patriot Act, να ξαναγίνουν οι ΗΠΑ εκείνο το θεσμικό σύστημα που κάποτε θαυμάζαμε.

Και…

Τέλος θέλω Obama γιατί αν κερδίσει νομίζω ότι θα είναι ό,τι πιο κοντινό στην καλύτερη αμερικάνικη διοίκηση ever: Bartlet Administration!

Ναι, φοβάμαι ότι μπορεί ο Obama με τους Δημοκρατικούς να ακολουθήσουν μια οικονομική πολιτική που δε θα συμφωνώ, όμως ελπίζω στις δυνατότητες της αμερικάνικης κοινωνίας να μην επιτρέψει το πισωγύρισμα. Φοβάμαι όμως πολύ περισσότερο τον ΜακΚέην και τους (νέο)συντηρητικούς, ενώ δε θα υποστήριζα ποτέ τον Nader. Επίσης δεν υπήρξα ποτέ μου libertarian, για να κάνω μια ελευθεριακή επιλογή.

Ναι η ζωή και η πολιτική αποτελούνται κυρίως από επιλογές: ναι δεν πιστεύω στα μονοκομματικά συστήματα εξουσίας. Αλλά μπροστά στο κίνδυνο των νεοσυντηρητικών, διαλέγω Obama.

Ναι, με φοβίζει ότι οι Δημοκρατικοί είναι πιθανόν να ελέγχουν όλες τις εξουσίες. Αλλά δεν νομίζω ότι αυτοί οι φόβοι θα επαληθευθούν.

Και ναι, χρειάζεται στις ΗΠΑ αλλαγή!

Απόhttp://fileleytheros.wordpress.com

Last.fm Radio Widget

Keane - Perfect Symmetry

Οι Keane έβγαλαν νέο album! Ονομάζεται "Perfect Symmetry" και αποκλίνει πολύ από το μουσικό στυλ στο οποίο τους έχουμε συνηθίσει. Ίσως γι' αυτό να ευθύνεται ο ανταγωνισμός, ίσως το γεγονός ότι παρέμειναν στα ίδια "νερά" για πολύ καιρό, πάντως εμένα μου άρεσε πολύ αυτή η στροφή σε πιο "mainstream" μονοπάτια. Λόγοι για τους οποίους αξίζει να... "ρίξετε μια ματιά" στο "Perfect Symmetry"? Οι εξής παρακάτω:

1. Το εξαίρετο και κατά πολύ διαφορετικό από το παλιό στυλ των Keane (αν και εμένα προσωπικά μου θυμίζει Muse) Spiralling.
2. To ομώνυμο με το άλμπουμ Perfect Symmetry.
3. Το ρομαντικότατο και αισιόδοξο Again & Again.
   

Alcest from Avignon, Paris

Σήμερα ανακάλυψα τους Γάλλους (πολύ πρωτότυπο για μένα, ομολογώ, μιας και είμαι γνωστή για την αγάπη μου στους Φινλανδούς και τους Νορβηγούς...) Alcest. Πρόκειται για ένα avant-garde, progressive, black metal συγκρότημα από την Avignon, το οποίο σε κάνει να αισθάνεσαι πως περπατάς στη Γαλλική εξοχή. Εξαίρετο background για μουσική, έχω να πω. Λένε πως μοιάζουν πολύ με τους καταπληκτικούς Αμερικανούς της folk/pagan/doom metal, Agalloch από το Oregon. Και έχουν δίκιο, αν εξαιρέσει κανείς τα υπέροχα, ταξιδιάρικα Γαλλικά φωνητικά. Αχ, γιατί να μην ξέρω Γαλλικά! "Parlais vous Francaise? -Non." Πολύ κρίμα. Μάλιστα στο "Elevation" ανακάλυψα πως οι στίχοι είναι του Charles Baudelaire. Άλλη μεγάλη ιστορία. Έχω μια αδυναμία στον Baudelaire και άλλη μια ξαφνική κλίση προς το φοβερό και μυστηριώδες, κατά τη γνώμη μου, black metal. Είμαι πολύ καινούρια ακόμη σ' αυτά τα είδη, ωστόσο δεν μπορώ παρά να γοητευτώ από τα περίεργα παρακλάδια τους. Το εξώφυλλο είναι ένα από τα πιο αθώα και νοσταλγικά. Νομίζεις πως βρίσκεσαι σε ένα πράσινο πάρκο της Avignon ... continued

Phantom Of The Opera

Snow falling on the pines...

Η ιστορία σε εξέλιξη...

Βόλτα στο δάσος το φθινόπωρο...

Οι φωτογραφίες, αν είναι εμπνευσμένες κι αν έχουν να κάνουν με την αγαπημένη μου εποχή (το φθινόπωρο) και την ομίχλη ή τη βροχή, συνηθίζουν να μου προσφέρουν μεγάλη δημιουργικότητα, ενίοτε και απέραντη γαλήνη.

Η μητέρα μου επρόκειτο να με ονομάσει Γαλήνη, εάν δεν εφαρμοζόταν το πατροπαράδοτο έθιμο τα παιδιά να παίρνουν το όνομα των προγόνων τους, ως ένδειξη σεβασμού. Έτσι, λοιπόν, μου έδωσε ένα άλλο όνομα, διπλό, που ωστόσο δεν είναι της παρούσης.

Η συγκεκριμένη λήψη αυτής της μαγευτικής εικόνας με κάνει να επιθυμώ να γυρίσω ολόκληρο τον κόσμο, να μυρίσω κάθε παλιά μυρωδιά, να γνωρίσω κρυμμένα μέρη, να αγγίξω κάτι ανέγγιχτο. Να γίνω μέρος ενός κρυφού παραδείσου, όνειρο κάθε σημερινού ανθρώπου, πιστεύω.

Φαντάζομαι, επομένως, πως βαδίζω στα βήματα κάποιου παλιού οδοιπόρου, που έψαχνε κι αυτός τη δική του γαλήνη. Κάθε βήμα και ένας ήχος. Όπως όταν πατάς και τσακίζεις ένα ξερό, φθινοπωρινό φύλλο, που έπεσε μαζί με άλλα στο υγρό έδαφος και τώρα σχηματίζει ένα πανέμορφο χαλί για να καλωσορίσει τον επισκέπτη. Ο επισκέπτης αυτός έχει ως μόνο σκοπό να δει, να ακούσει, να ασπαστεί τη μαγεία ενός δάσους, όσο πιο αθόρυβα και προσεκτικά γίνεται, ώστε να μην ενοχλήσει τα ιερά πλάσματα του μυστικού αυτού βασιλείου.

Μυρίζει βρεγμένο χώμα... Κι ακούγεται ο μελαγχολικός ήχος ενός μονάχα πουλιού. Σαν τα αηδόνια τη νύχτα, που λέγεται ότι θρηνούν τον χαμό κάποιου αγαπημένου προσώπου. Τίποτα άλλο. Μόνο μυρωδιές, χρώματα και σιγανοί ήχοι που σε κάνουν να νομίζεις ότι υπάρχουν πράγματα πέρα από ότι μπορεί να φανταστεί το ταπεινό μυαλό μας. Η θέληση και η πίστη γνωρίζει ότι υπάρχουν. Ο άνεμος φυσάει απαλά στο πρόσωπό μου και κάνει τα μαλλιά μου να ανεμίζουν. Είναι ζεστός άνεμος. Και το ταξίδι συνεχίζεται....

Τι Ζητάς